Czym jest bigoreksja i jak ją rozpoznać?

W dzisiejszych czasach nacisk kładziony na wygląd naszego ciała jest ogromny. Niestety, często prezentowane cielesne ideały, zarówno męskie, jak i kobiece, są dalekie od prawdziwej budowy ciała i niemożliwe do osiągnięcia. Dodatkowo stały się niejako synonimem zawodowego sukcesu, prestiżu i ogólnego szczęścia. Oczywiście dbałość o zdrową, zbilansowaną dietę oraz zachowanie sprawności fizycznej niezaprzeczalnie wpływa korzystnie na nasze zdrowie.

Jednak we wszystkim trzeba zachować umiar, nie dać się wciągnąć otaczającemu nas kultowi „zdrowej sylwetki”. Nadmiar w tym zakresie może prowadzić do zaburzeń odżywiania. Objawiają się one głównie spożywaniem nadmiernych lub niewystarczających ilości pokarmu.

Zaburzenia odżywiania są chorobami natury psychologicznej i wpływają nie tylko na funkcjonowanie organizmu, ale także na relacje społeczne oraz ogólny rozwój danej osoby.

Co kryje się za terminem bigoreksja?

Aktywność fizyczna jest niezbędna do utrzymania zdrowia. Regularnie uprawiana zapobiega wielu chorobom, poprawia samopoczucie, obniża poziom stresu. Jednym słowem: potrafi zdziałać cuda. Jednak jak to się mówi: co za dużo to niezdrowo. Dla niektórych osób ćwiczenia fizyczne stają się swoistą obsesją, nie mają już na celu poprawy zdrowia, a jedynie (lub aż) uzyskanie wymarzonej sylwetki.

Pomimo częstej i intensywnej aktywności fizycznej i widocznych już wyraźnie rezultatów, osoba ich nie zauważa i nadal uznaje się za zbyt mało umięśnioną. Zaczyna, więc ćwiczyć więcej i częściej. Wszystko po to, aby osiągnąć „idealną” sylwetkę z odpowiednio rozbudowaną masą mięśniową. Obsesja ta powoduje uzależnienie, niemożność zaprzestania czynności, która rzekomo przynosi efekt, jakiego oczekujemy.

Objawy bigoreksji.

Symptomy bigoreksji można łatwo zauważyć na siłowni, kiedy to nawet bardzo dobrze zbudowani mężczyźni, gdy patrzą na swą muskulaturę w lustrze, stwierdzają, że są za chudzi. Po czym można poznać, że osoba cierpi na bigoreksję?  Pomocne w tym celu są następujące kryteria diagnostyczne choroby:

• koncentracja na swoim wyglądzie, zwłaszcza masie mięśniowej oraz dążenie do poprawy wyglądu poprzez nadmierne ćwiczenia fizyczne i dietę;
• zaniedbywanie życia społecznego celem ścisłego przestrzegania narzuconych ograniczeń i zaplanowanego grafiku;
• kontynuowanie treningów, rygorystycznej diety oraz stosowanie leków i suplementów pomimo świadomości negatywnych skutków tych działań;
• wpadanie w panikę i odczuwanie silnego stresu, z powodu straty treningu lub porcji specjalnie przygotowanego posiłku;
• branie potencjalnie niebezpiecznych sterydów anabolicznych;

Zachowania typowe dla bigorektyków.

Bigoreksja może dotknąć każdego, ale częściej występuje wśród mężczyzn niż u kobiet. Jeszcze kilkanaście lat temu uważano, że zagrożeni są praktycznie tylko mężczyźni profesjonalnie zajmujący się kulturystyką. Obecnie pogląd ten został zweryfikowany, a badania pokazują, że w grupie ryzyka znajduje się 45 % wszystkich ćwiczących mężczyzn. Podsumowując, pewien badacz zauważył bardzo prostą rzecz: „Jeśli myjesz ręce 5 razy dziennie, to jest to zdrowe, jeśli natomiast myjesz ręce 200 razy dziennie, to najprawdopodobniej masz problem”. Taką zależność można odnieść do każdej wykonywanej przez nasz czynności, niezależnie czy jest ona postrzegana za nawyk zdrowy, czy też z góry szkodliwy.