Ligandrol (LGD-4033) – działanie i skutki uboczne.
Ligandrol, znany również jako LGD-4033, to selektywny modulator receptora androgenowego (SARM), który zyskał na popularności w środowisku sportowym i kulturystycznym ze względu na swoje potencjalne właściwości anaboliczne.
Jego zdolność do zwiększania masy mięśniowej i siły sprawia, że jest atrakcyjny dla osób dążących do poprawy wydolności fizycznej.
W niniejszym artykule przyjrzymy się bliżej Ligandrolowi, jego mechanizmowi działania, efektom, potencjalnym skutkom ubocznym oraz aktualnemu statusowi prawnemu.
Czym jest Ligandrol (LGD-4033)?
Ligandrol to nie-steroidowy SARM opracowany z myślą o leczeniu schorzeń związanych z utratą masy mięśniowej, takich jak sarkopenia czy dystrofia mięśniowa. Działa poprzez selektywne wiązanie się z receptorami androgenowymi w tkance mięśniowej i kostnej, co prowadzi do efektów anabolicznych bez znaczącego wpływu na inne organy. Dzięki temu potencjalnie minimalizuje skutki uboczne charakterystyczne dla tradycyjnych sterydów anaboliczno-androgennych.
Mechanizm działania.
Ligandrol działa poprzez selektywne wiązanie się z receptorami androgenowymi w mięśniach i kościach, aktywując szlaki sygnałowe odpowiedzialne za syntezę białek i wzrost tkanki mięśniowej. W przeciwieństwie do tradycyjnych sterydów, jego działanie jest bardziej ukierunkowane, co oznacza mniejszy wpływ na prostatę czy gruczoły łojowe.
Badania przedkliniczne wykazały, że LGD-4033 ma wysokie powinowactwo do receptorów androgenowych oraz znaczną selektywność tkankową, co przekłada się na jego efektywność w budowaniu masy mięśniowej przy jednoczesnym ograniczeniu niepożądanych efektów androgenicznych.
Ligandrol i zwiększenie masy mięśniowej.
Jedno z kluczowych badań klinicznych przeprowadzonych na zdrowych młodych mężczyznach wykazało, że codzienne przyjmowanie LGD-4033 przez 21 dni w dawkach od 0,1 mg do 1 mg prowadziło do istotnego wzrostu beztłuszczowej masy ciała. Największe przyrosty obserwowano przy dawce 1 mg dziennie, co sugeruje zależność efektu od dawki.
Co istotne, badanie to nie wykazało znaczących zmian w poziomie antygenu swoistego dla prostaty (PSA), co sugeruje, że Ligandrol może być bezpieczny dla prostaty w krótkoterminowym stosowaniu.
Wpływ LGD-4033 na wzrost siły.
Chociaż głównym celem badań było ocenienie wpływu LGD-4033 na masę mięśniową, zaobserwowano również tendencję do poprawy siły mięśniowej oraz zdolności wspinania się po schodach. Jednak te wyniki nie były statystycznie istotne, co może wynikać z krótkiego czasu trwania badania. Dłuższe badania są potrzebne, aby potwierdzić te obserwacje i ocenić pełny potencjał Ligandrolu w poprawie funkcji fizycznych.
Wpływ Ligandrolu na tkankę kostną.
Badania przedkliniczne na modelach zwierzęcych sugerują, że LGD-4033 może mieć pozytywny wpływ na gęstość mineralną kości, co potencjalnie czyni go kandydatem do leczenia osteoporozy i innych schorzeń związanych z utratą masy kostnej. Niemniej jednak, brakuje długoterminowych badań klinicznych na ludziach potwierdzających te efekty.
Potencjalne skutki uboczne.
Chociaż Ligandrol jest uważany za bardziej selektywny i potencjalnie bezpieczniejszy niż tradycyjne sterydy anaboliczno-androgenne, jego stosowanie może wiązać się z pewnymi skutkami ubocznymi.
Wpływ na gospodarkę hormonalną.
Badania wykazały, że LGD-4033 może powodować zależne od dawki obniżenie poziomu testosteronu całkowitego oraz hormonu folikulotropowego (FSH). Chociaż po zaprzestaniu stosowania poziomy te wracały do normy, sugeruje to, że Ligandrol może wpływać na oś podwzgórze-przysadka-gonady, co może prowadzić do supresji naturalnej produkcji testosteronu.
Wpływ na profil lipidowy.
Stosowanie LGD-4033 było związane z obniżeniem poziomu cholesterolu HDL (tzw. “dobrego” cholesterolu) oraz triglicerydów. Chociaż zmiany te były odwracalne po zaprzestaniu stosowania, mogą one zwiększać ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu.
Inne potencjalne skutki uboczne.
W badaniach klinicznych nie odnotowano znaczących zmian w poziomach enzymów wątrobowych, takich jak AST i ALT, co sugeruje, że krótkotrwałe stosowanie Ligandrolu nie ma istotnego wpływu na funkcję wątroby. Jednakże, ze względu na ograniczoną liczbę badań długoterminowych, pełny profil bezpieczeństwa LGD-4033 nie jest jeszcze w pełni znany.
Status Ligandrolu w sporcie zawodowym.
Ligandrol (LGD-4033) jest substancją zakazaną przez Światową Agencję Antydopingową (WADA) i znajduje się na liście środków zabronionych jako selektywny modulator receptora androgenowego (SARM). Oznacza to, że jego stosowanie w sporcie zawodowym jest surowo zabronione, a sportowcy przyłapani na jego używaniu mogą zostać zdyskwalifikowani.
Przykłady wykrycia Ligandrolu w organizmach sportowców pojawiały się w różnych dyscyplinach. W 2019 roku amerykańska pływaczka Madisyn Cox została zawieszona na dwa lata po pozytywnym teście na LGD-4033. Z kolei w 2020 roku Alex Dear, australijski rugbysta, również został ukarany za stosowanie tego środka.
Status prawny LGD-4033 na świecie.
Ligandrol jest substancją eksperymentalną i nie został zatwierdzony do użytku medycznego przez FDA (Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków) ani inne główne organy regulacyjne. Mimo to jest dostępny na czarnym rynku i w sprzedaży internetowej jako „produkt badawczy” lub „suplement”.
W wielu krajach, takich jak USA, Kanada czy Wielka Brytania, LGD-4033 nie jest legalnie dostępny jako suplement diety, a jego dystrybucja może podlegać restrykcjom. W Unii Europejskiej nie został dopuszczony do sprzedaży jako produkt spożywczy, jednak można go znaleźć w obrocie jako substancję do badań naukowych.
Czy Ligandrol jest bezpieczny?
Dość śmieszne pytanie, jeżeli patrzeć na to przez pryzmat faktu, że Ligandrol jest uznany za SARM i jest zabroniony przez WADA oraz FDA. Niemniej jednak, wiele substancji powszechnie uznawanych za doping, było pierwotnie lekami, które zostały wykorzystane jako środki wspomagające w sporcie.
Brak długoterminowych badań.
Jednym z głównych problemów związanych z Ligandrolem jest brak długoterminowych badań nad jego skutkami. Większość dostępnych badań klinicznych trwała maksymalnie kilka tygodni i obejmowała stosunkowo małe grupy ochotników. Nie wiadomo, jakie skutki może wywołać długotrwałe stosowanie, zwłaszcza w wysokich dawkach.
Potencjalne ryzyko zdrowotne.
Chociaż Ligandrol wydaje się mieć korzystne działanie anaboliczne, istnieje ryzyko skutków ubocznych, takich jak:
- Supresja testosteronu – może prowadzić do zmniejszonej produkcji naturalnego testosteronu, co może wymagać terapii po cyklu (PCT) w celu przywrócenia równowagi hormonalnej.
- Zmiany w profilu lipidowym – spadek poziomu HDL może zwiększyć ryzyko chorób sercowo-naczyniowych.
- Możliwy wpływ na wątrobę – chociaż krótkoterminowe badania nie wykazały uszkodzenia wątroby, nie wiadomo, czy długoterminowe stosowanie może prowadzić do hepatotoksyczności.
Czy warto stosować Ligandrol?
Ligandrol może być potencjalnie użyteczny dla osób cierpiących na schorzenia związane z utratą masy mięśniowej, np. sarkopenię czy osteoporozę. W sporcie amatorskim i kulturystyce jest stosowany w celu zwiększenia masy mięśniowej i siły.
Potencjalne ryzyko dla sportowców.
Dla zawodowych sportowców stosowanie Ligandrolu niesie ogromne ryzyko, zarówno pod względem prawnym (możliwość dyskwalifikacji), jak i zdrowotnym (możliwe skutki uboczne). Ze względu na jego obecność na liście WADA, każdy zawodnik powinien unikać tej substancji, jeśli chce uniknąć konsekwencji antydopingowych.
Podsumowanie.
Ligandrol (LGD-4033) to selektywny modulator receptora androgenowego (SARM) o obiecujących właściwościach anabolicznych. Może prowadzić do wzrostu masy mięśniowej i poprawy siły, jednak jego stosowanie wiąże się z ryzykiem skutków ubocznych, takich jak supresja testosteronu i zmiany w profilu lipidowym.
Jest to substancja zabroniona w sporcie zawodowym i niezatwierdzona do użytku medycznego. Choć krótkoterminowe badania sugerują, że Ligandrol jest stosunkowo bezpieczny, brak długoterminowych badań sprawia, że jego pełny profil ryzyka nie jest jeszcze znany.
