Ocena prawidłowej postawy cz. 1

Pierwsze spotkanie z trenerem to przede wszystkim konsultacja, o czym wspominałem już w jednym z artykułów. Trener przede wszystkim musi Cię poznać, więc wymaga to ogólnego wywiadu dotyczącego żywienia, aktywności fizycznej czy trybu życia. Często jednak spotykamy się, że dorośli ludzie mają mocne wady postawy, z którymi nauczyli się żyć (bądź są ich nieświadomi), a podstawą pracy trenera jest przede wszystkim – doprowadzenie klienta do pełnej sprawności fizycznej.

Wady postawy mają wiele „twarzy”. Często podyktowane są one przebytymi kontuzjami lub trybem naszego życia. O ile kwestia kontuzji jest prosta, ponieważ zadając poglądowe pytanie na ten temat możemy bez problemu wywnioskować co nas czeka. Podobna sytuacja jest przy pytaniu o tryb pracy, na podstawie czego jesteśmy w stanie spodziewać się konkretnych dysfunkcji u naszego klienta.

Czy sam wywiad, polegający na rozmowie i wyciąganiu z niej wniosków, może wystarczyć nam jako punkt odniesienia przy analizie sprawności naszego klienta? Co możemy zrobić, aby właściwie ocenić stan zdrowia oraz potrzeby naszego klienta?

Wywiad i analiza sprawności fizycznej.

Tak, ponieważ w przeciwieństwie do wielu trenerów, którzy od razu rozpoczynają trening z klientem, my już podjęliśmy próbę doszukiwania się dysfunkcji i co więcej – zaczynamy od naprawy ćwiczącego, a nie rzucamy się na sam cel treningowy. Nie, ponieważ poza prostymi dysfunkcjami, takimi jak pogłębiona lordoza lędźwiowa, nadmierne przodopochylenie miednicy czy „sępia szyja”, występują nieprawidłowości jednostronne, które można zauważyć tylko na podstawie wizualnej i czynnościowej oceny sylwetki danej osoby. Będąc na studiach miałem okazję na zajęciach z biomechaniki ocenić swoją sylwetkę na podstawie zdjęć, wyliczyć swój środek ciężkości czy samemu poznać dysfunkcje, jakie występują w moim ciele. Jak bardzo się zdziwiłem, gdy zdałem sobie sprawę ze swoich słabości, będąc wytrenowanym sportowcem. Jak to się wówczas ma do osób amatorsko uprawiających sport lub takich, które ze sportem miały niewiele wspólnego?

Diagnostyka postawy ciała.

Diagnostykę powinniśmy rozpocząć od ustawienia klienta na jednolitym tle oraz prawidłowej ocenie układu ciała w poszczególnych pozycjach, które bazują na widoku z przodu, boku oraz tyłu:

• ustawienie głowy – daje nam pogląd na stan naszych mięśni karku
• ustawienie barków – dysproporcja pomiędzy mięśniami przodu oraz tyłu klatki piersiowej, a także ich najbliższych okolic
• górny odcinek pleców – podobnie jak w/w i często wady są ze sobą powiązane
• dolny odcinek pleców – głównie mamy informacje na temat głębokości naszej lordozy lędźwiowej
• miednica – j/w, czyli dysproporcja pomiędzy mięśniami brzucha oraz dolnego grzbietu, a także mięśni ud, co rzutuje na poziom przodopochylenia miednicy, a także jej ewentualne skręty
• ustawienie kolan – prosta sprawa, czyli ewentualna szpotawość czy koślawość, czyli jak powrócić do prawidłowego ustawienia kolan
• ustawienie stóp – podobnie jak w temacie kolan, stopy mogą odchodzić do boku lub na zewnątrz, co też rzutuje na prawidłową postawę naszego ciała
• ramiona uniesione w górę bokiem – ewentualne przykurcze w klatce piersiowej, które rzutują również na nasz odcinek lędźwiowy
• ramiona uniesione w górę tyłem – badamy to samo co wyżej, ponadto mamy wgląd na ewentualne dysproporcje jednostronne i skręty

Testy czynnościowe.

Po wizualnej ocenie klienta możemy przejść do kilku prostych prób czynnościowych, które będą potwierdzać ewentualne dysfunkcje, które wykryliśmy już na poprzednim etapie. Ponadto mogą nam ukazać więcej informacji na temat naszych łańcuchów mięśniowych, co pokaże nam, na jakim obszarze będziemy musieli pracować, aby powrócić do normy. Tematykę testów czynnościowych poruszę w następnym artykule, dzięki czemu będziemy śmiało mogli skupić się na dwóch jakże ważnych formach oceny prawidłowej postawy ciała naszego klienta. Czy Ciebie ktoś zdiagnozował w ten sposób?